Συντροφεύει το τελείωμα της μέρας μας, μας δείχνει το δρόμο προς την ασωτία (ή μήπως προς την ελευθερία;) με το να είμαστε ο εαυτός μας σε επαφή με εμάς.. Με δυνατές μουσικές, άλλοτε στην ένταση και το ρυθμό, άλλοτε στα συναισθήματα και τις διαθέσεις που μας ξυπνάνε, εγγυάται το καλύτερο κλείσιμο της ημέρας πριν μας παραδώσει στη μεταμεσονύχτια ζώνη.
Πολυτάλαντη και πολυδιάστατη μας μιλάει για όλες τις εκφάνσεις της δουλειάς της, για την πρώτη της εκπομπή (και την -κάποτε- τελευταία της), τα προσωπικά της project και πολλά άλλα.
Η πρώτη σου εκπομπή στον 1055 Rock πότε βγήκε στον αέρα και ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από αυτή;
Η πρώτη μου εκπομπή στον 1055 Rock βγήκε στον αέρα στις 3 Σεπτεμβρίου του 2012 μετά τις 19.00 και νομίζω πως θυμάμαι ακόμη πως έτρεμα πίσω από το μικρόφωνο στην πρώτη εκφώνηση. Παραλίγο να ξεχάσω να πω το όνομά μου. Λόγω του άγχους δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από εκείνη την πρώτη νύχτα, αλλά η πιο έντονη ανάμνησή μου είναι η τελευταία μου εκπομπή τον Ιούνιο του 2014 πριν φύγω για Αθήνα... 5 ώρες εκπομπή που έκλεισε με Megadeth - A Tout Le Monde και έντονο ξέσπασμα μέσα στο αυτοκίνητο. Έβρεχε τόσο πολύ εκείνο το βράδυ και νομίζω ένιωθα ένα κομμάτι του εαυτού μου εντελώς παραλυμένο! Ίσως γιατί δεν είχα σκεφτεί ποτέ τον εαυτό μου τόσο ελεύθερο ανάμεσα σε μουσικές... όσο εδώ.
Η προσωπική σου ερμηνεία του όρου «ασωτία»;
Ασωτία: Να κάνεις αυτό που θέλεις, τη στιγμή που το θέλεις, με τους ανθρώπους που θέλεις και να μη φοβάσαι ότι θα το μετανιώσεις μετά!
Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείς με το ραδιόφωνο;
Η δουλειά μου. Είμαι δημοσιογράφος. Τις πρώτες μου ειδήσεις τις είπα στον αέρα του 1055 Rock το 2005-2006 κάνοντας πρακτική. Η πρώτη μου επίσημη δουλειά ήταν στη γραμματεία του 1055 Rock το 2006-2008. Επομένως η επαφή με το ίδιο το ραδιόφωνο με έφερε σ' εκείνο, αν και πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να συνδεθεί με αυτό το μέσο ανεξάρτητα από την ιδιότητά του... είναι τόσο μαγικό!
Υπήρξε κάποιος/α παραγωγός που λειτούργησε ως πρότυπο για εσένα;
Σαφώς άκουγα και ακούω πολύ ραδιόφωνο και υπάρχουν άνθρωποι που έχω αγαπήσει πίσω από αυτό, αλλά όχι σε σημείο προτύπου. Άλλωστε στο ραδιόφωνο δεν υπάρχουν πρότυπα. Καθένας πορεύεται με τον εαυτό του πίσω από το μικρόφωνο, ανακαλύπτει και ανακαλύπτεται λίγο λίγο!
Κάποια ιδιαίτερα έντονη (αστεία ή αμήχανη) στιγμή κατά τη διάρκεια της εκπομπής σου;
Πολλές στιγμές. Πολλές αδέξιες στιγμές. Το λάθος κουμπί, τη λάθος στιγμή που είχε ως συνέπεια άλλο τραγούδι στον αέρα από αυτό που θα ήθελα κλπ. Επίσης λόγω δουλειάς και πίεσης πολλές φορές το πρώτο μου τραγούδι το έκανα παραγγελία στον προηγούμενο συνάδελφο μέχρι να φτάσω και για να προλάβω την εκφώνηση διάλεγα πάντα Led Zeppelin ή Deep Purple λόγω μεγαλύτερης διάρκειας. Για τους ακροατές μου δεν μιλάω ποτέ... είμαι σαν τον ψυχίατρο... διατηρώ το off the record.
Έχοντας ασχοληθεί επαγγελματικά με το χώρο της δημοσιογραφίας (ραδιόφωνο, τηλεόραση, έντυπο), τι προκλήσεις αντιμετώπισες και τι κρατάς τελικά από αυτή την επαφή;
Αυτός ο χώρος κρύβει σίγουρα πολλές παγίδες και είναι θέμα χαρακτήρα και αντοχών το πως θα συμπεριφερθείς, πως θα κινηθείς, πως θα λειτουργείς. Οι προκλήσεις κατά καιρούς είναι πολλές και τις περισσότερες πρέπει να τις ζυγίζεις. Αυτό που έμαθα είναι να μη φοβάμαι τους ανθρώπους, να διεκδικώ τις συνθήκες που θέλω, να μην το βάζω εύκολα κάτω, να επικοινωνώ, να μοιράζομαι και κυρίως να μην εκθέτω τον εαυτό μου με τρόπο που δεν μου ταιριάζει.
Απείχες για ένα διάστημα από το μικρόφωνο κι επέστρεψες φέτος δυναμικά. Εξάρτηση ή απλά η δύναμη της συνήθειας;
Το ραδιόφωνο δεν μπορεί να γίνει συνήθεια... λέω εγώ! Εξάρτηση και μόνο αυτό. Είναι σαν ένα μικρόβιο που σε βασανίζει και δεν παίρνει σε καμία περίπτωση αντιβίωση. Αν και δεν έχω μεγάλη εμπειρία στον αέρα σε σχέση με άλλους συναδέλφους μπορώ να πω με σιγουριά ότι μέσα στο ραδιοφωνικό στούντιο αισθάνομαι απόλυτα εγώ.
Ποιο είναι το motto της εκπομπής σου;
Φέτος δεν έχω μότο... υιοθετώ καθημερινά διάφορα... με κοινή συνισταμένη το εξής: «Μη φοβάστε να ζήσετε, μην τα παρατάτε, μια κακή μέρα είναι μόνο μια κακή μέρα. Πάμε να ροκάρουμε και να ρισκάρουμε.» Όταν ξεκίνησα ως Άσωτη έλεγα καθημερινώς πως... «η ασωτία δεν είναι ελάττωμα, είναι προτέρημα!»
To feedback που λαμβάνεις από τους ακροατές στη στάση ζωής που προτείνεις;
Δεν προτείνω κάποια συγκεκριμένη στάση ζωής, ίσα ίσα θέλω όταν κάποιος με ακούει να ελευθερώνεται και να ταξιδεύει, να ξεσπάει και να ψάχνει λίγο μέσα του. Αφορμή; Η μουσική. Αιτία; Αυτά που κουβαλάμε όλοι μέσα μας και δεν τολμάμε να τα μοιραστούμε. Το γενικό feedback επιβεβαιώνει το σκοπό. Κι εγώ κι εκείνοι ξέρουμε γιατί είμαστε συνεπείς στο ραντεβού μας, στον 1055 Rock, τα τέσσερα βράδια της εβδομάδος.
Το album που δεν θα πίστευε κανείς πως βρίσκεται στη συλλογή σου;
Ό,τι υπάρχει στη συλλογή μου είναι από καθαρή επιλογή. Δεν απορώ επομένως για κάτι! Όλα τα έχω αποκτήσει απλά και μόνο γιατί τα ήθελα πολύ, χωρίς καμία σπουδαία ιστορία να κρύβεται από πίσω.
Εκτός των άλλων ασχολείσαι και με την ποίηση. Έχουν εκδοθεί κάποια από τα ποιήματά σου;
Θα θεωρηθώ θρασύτατη, αν πω ότι ασχολούμαι με την ποίηση. Ας πω απλά ότι μου αρέσει να γράφω κι ότι η πρώτη μου απόπειρα έχει τίτλο "40 Δαγκωμένες Αλήθειες". Δεν προέκυψε η έκδοση των ποιημάτων αυτών ως τώρα, αλλά τα μοιράζομαι στο eliaskarpou.blogspot.gr. γιατί νομίζω ότι κάποιοι θα βρουν κάτι δικό τους μέσα σε αυτά.
Θα ήθελες να μοιραστείς κάποιο μαζί μας;
Ας μην το κάνουμε εδώ. Όποιος θέλει μπορεί να μπει στο blog. Εδώ είμαστε για τη μουσική και τον 1055 Rock!
Η ευχή σου στο σταθμό που κλείνει 16 χρόνια;
Εύχομαι στον 1055 Rock να τα χιλιάσει... τα ραδιόφωνα μπορούν... δεν είναι τόσο αναλώσιμα όσο εμείς οι άνθρωποι! Στην πραγματικότητα εύχομαι στον Αλέξη Αναστασιάδη που ηγείται χρόνια τώρα του 1055 Rock -και σε αυτόν χρωστάω την πιο ωραία ψυχοθεραπεία που έκανα ποτέ-... να έχει πίστη, κουράγιο και ωραίες ιδέες για να συνεχίσει να σαλπάρει το καράβι ροκάροντας με πρίμο τον καιρό. Καλό βραδάκι!!!!
της Χριστίνας Γούσιου
Φωτογραφίες της Μαρίας Γκατζά
Πηγή: Αναδημοσίευση από τη σελίδα feelarocka.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου